Maze Balpan Gavat Gele Aste Tar Nibandh: माझे बालपण गावात गेले असते तर कदाचित आज मी अजून वेगळा आणि आपल्या मातीतला माणूस बनलो असतो. शहरात राहून, तिथल्या धावपळीच्या जीवनात बालपणाचा आनंद कधी हरवून गेला हे कळलेच नाही. गावात बालपण गेले असते, तर ते खूप वेगळे, शांत आणि निसर्गाच्या सान्निध्यात असेल असे वाटते.
माझे बालपण गावात गेले असते तर मराठी निबंध: Maze Balpan Gavat Gele Aste Tar Nibandh
गावात लहान होण्याचा विचार करताच, डोळ्यांसमोर हिरवीगार शेती, झाडांचे घनदाट बन, खेळता खेळता पाय घसरून सायडूवर पडणं, आणि नद्या-ओढ्यांचं थंड पाणी आठवतं. सकाळी उठल्यावर निसर्गाच्या सान्निध्यात, पक्ष्यांच्या गोड आवाजात दिवसाची सुरुवात होण्याची कल्पना आजही मनाला सुखावून जाते. कोंबड्यांचा बांग ऐकून जाग येणं, लहान लहान पायांनी घराच्या अंगणात फिरणं, शेतात पळत पळत जाणं, पावसात नाचणं – हे सारं अनुभवणं खरंच किती आनंददायी असतं ना!
माझे आजोबा सांगायचे की, “गावात माणसं एकमेकांची काळजी घेतात, सगळं एक कुटुंबासारखं राहतं.” शहरात कुणी कुणाला ओळखत नाही, पण गावात सगळे एकमेकांना मदत करतात, सुख-दुःखात सहभागी होतात. अशा वातावरणात वाढणं किती सुंदर असतं! गावात खेळायला मोकळं मैदान, निसर्गाचं सौंदर्य, आणि ताजं अन्न मिळतं. गावाकडचं दूध, ताजे भाज्या, फळं हे खायला मिळणं म्हणजे एक अनमोल देणगीच. त्यामुळं आरोग्य चांगलं राहिलं असतं आणि शरीर ताजंतवानं राहिलं असतं.
बालपण गावात गेलं असतं तर, पावसात कागदी होड्या सोडणं, मातीच्या घरट्यांमध्ये खेळणं, रस्त्याने धावताना शेतातले फुलं वेचणं – हे सारे आनंद मिळवले असते. शाळा संपल्यावर मित्रांसोबत शेतात जाऊन मातीचे घरं तयार करणं, मातीचं गोडपण अनुभवणं, संध्याकाळी उशिरा घरी येताना आईचं रागावणं… या आठवणी आयुष्यभर मनात घर करून राहिल्या असत्या.
शहरात मला पुस्तकातलं शिक्षण मिळालं, पण गावात खेळता खेळता जगणं शिकायला मिळालं असतं. जीवनाचे खरे अर्थ, मातीची ओढ, आणि कष्टांचं महत्व शिकवलं असतं. मला खरं तर कधी कधी वाटतं, माझं बालपण गावातच गेलं असतं तर मी एका चांगल्या मनुष्याच्या रूपात घडलो असतो.
कोणीतरी मला समजून घेतले असते तर मराठी निबंध: Konitari Mala Samjun Ghetale Aste tar Nibandh
डॉ. ए. पी. जे. अब्दुल कलाम की सफलता की कहानी: Dr. A P J Abdul Kalam Success Story in Hindi
2 thoughts on “माझे बालपण गावात गेले असते तर मराठी निबंध: Maze Balpan Gavat Gele Aste Tar Nibandh”